Tato stránka nebyla zkontrolována
Gdzie byłeś tak długo? | Kdes byl tak dlouho? |
Ja byłem w domu. | Byl jsem doma. |
Ja byłem sam. | Byl jsem sám. |
Ja już tam byłem. | Už jsem tam byl. |
Ja jeszcze tam nie byłem. | Nebyl jsem tam ještě. |
Wziąłeś ty to? | Vzals to ty? |
Ja to nie wziąłem. | Já jsem to nevzal. |
Myśmy nic nie chcieli. | My jsme nic nechtěli. |
Miałem, ale już nic mam. | Měl jsem, ale už nemám. |
Mieliśmy dość. | Měli jsme dost. |
To bylo dziś. | To bylo dnes, |
Kto był tutaj? | Kdo tu byl? |
Nikt tutaj nie był. | Nikdo tu nebyl. |
3. úloha: Přítomný čas.
Sloves na -m (vidím) má polština méně než čeština. Jsou to zejména slovesa na -am jako wołam, kocham (miluji), szukam (hledám), czytam, mam, dam. Kromě těch ještě několik jako jem (jím), wiem (vím), umiem (umím), śmiem (smím).
Všecka ostatní slovesa maji koncovku u, polsky ę: vidzę (vidím) (hanácky vizu). Viz úlohu 4.
Slovesa wołam atd. se skloňují bez mála jako naše.
wołam | dam | jem | wiem |
wołasz | dasz | jesz | wiesz |
woła | da | je | wie |
wołamy | damy | jemy | wiemy |
wołacie | dacie | jecie | wiecie |
wołają | dadzą | jedzą | wíedzą |
S formou dadzą srovnej staročeské dadí, s jedzą jedí, s wiedzą vědí.
Polská otázka počíná velmi často tázacím slůvkem czy. Jsi šťasten? přeložíme: Czy jesteś szczęśliwym? Tedy dvě odchylky od češtiny. Czy już czas? Jeszcze nie.